هفایستوس نماد شخصی است که ویژگی‌هایش در جامعه مردسالار ارزشی ندارد، بنابراین او شرایط سختی برای دستیابی به موفقیت دارد.
هفائستوس به عنوان مردی تنومند، عضلانی، با گردن کلفت و سینه پرمو به تصویر کشیده شد.
پای پرانتزی او باعث لنگی یا راه رفتن شدید او می شد و او را هدف تمسخر سایر المپیکی های کامل قرار می داد.
او کمترین خوشبختی و سعادت خدایان را داشت، زیرا چهره ی زشتی داشت و از اصل و نسب خود مطمئن نبود و در عشق بد شانس بود.
اما هفائستوس یک نابغه خلاق و هنری بود، همچنین تنها خدایی که تا به حال کار کرده است!
هفائستوس احساسات خود را از طریق کار خود بیان می کند
در فرهنگی که برای افراد قهرمان، روشنفکر، قدرتمند که دارای ارزشهای والا هستند یا «فرهنگ خدای آسمان» ارزش قائل است، خدایی مانند هفائستوس بی ارزش و سرکوب شد.
کهن الگوی او درک نشد و بنابراین زمانی که از المپوس به بیرون پرتاب شد طرد شد.
اما هفائستوس فردی «خاکی» بود که احساسات پرشور، غرایز خوب از خود نشان می داد،
هم زنان و هم مردان را دوست داشت و دوست داشت از بدن خود استفاده کند.
هنگامی که او مجبور شد با سایر المپیکی‌ها تعامل کند، آنها با او ظالمانه رفتار می‌کردند و با او همدردی نمی‌کردند، حتی وقتی دیدند که آفرودیت چگونه به ازدواج آنها بی‌احترامی کرد.
اما زمانی که هفائستوس در کارگاه خود و در عنصر خود مشغول به کار بود،
استفاده ماهرانه او از آتش او را به استادکاری تبدیل کرد و می توانست مواد خام را به اشیاء زیبا تبدیل کند.
کهن الگوی هفایستوس می تواند از طریق کاری که به جنبه های خلاقانه خود شکل می دهد، بیان شود.
هفائستوس بخشی از مرد یا زنی است که عمیقاً آنچه را که نمی تواند بیان کند احساس می کند، بنابراین شخص چیز زیبایی می آفریند.
این کهن الگو فرد را وادار می کند که در مورد احساسات صحبت نکند، بلکه آنها را در درون خود نگه دارد. او ترجیح می دهد به تنهایی برود و در تنهایی کار کند.
سپس او می تواند احساسات خود را تصعید کند یا آنها را از طریق کار خود ابراز کند.
عشق ناتمام، یک معشوق دست نیافتنی یا عشق نافرجام می تواند آتش خشم را شعله ور کند.
کار او وسیله ای برای تکامل و التیام زخم های عاطفی او بود.
هفائستوس کهن الگوی صنعتگر فلج یا خالق زخمی است که خلاقیتش از زخم های عاطفی او جدایی ناپذیر است.
این یک صنعتگر است که بسیار شبیه یک درمان گر زخمی است
که هدفش از بهبودی، ناشی از این است که خودش آنقدر زخمی شده است، و زخمش با شروع به شفا دادن دیگران خوب می شود.
او نمی تواند زیبا باشد، بنابراین او زیبایی می آفریند، پایش درست کار نمی کند، بنابراین او خلاقیت هایی ساخته است که به خوبی کار می کنند.
هفائستوس از طریق کار او می توانند عملکرد خوبی داشته باشند و از این انعکاس، عزت نفس و احترام و دیگران در آنها جاری می شود.
پس زخم هایی که انگیزه کار است از این طریق التیام می یابد.
مرد هفائستوسی فردی به شدت متمرکز و درونگرا است.
برای دیگران سخت است که بدانند درون او چه می گذرد، و برای او سخت است که مستقیماً احساسات خود را بیان کند.
او می تواند یک معلول عاطفی، آتشفشان در حال دود، یا یک مرد خلاق سازنده باشد.
