یتیم
یتیم کهن الگویی است که پیرسون معتقد است که در هر کدام ما توسط همه تجربه هایی که کودک درونمان احساس می کند طرد شده، به او خیانت شده، آزار دیده، مورد بی توجهی قرار گرفته یا سرخورده شده است، فعال می گردد.
یتیم کودکی است که هیچ کس به نیازهایش رسیدگی نمی کند و پاسخ نمی دهد. او بزرگسالی است که در چنگال ضعفهای درونی، وقایع اسفناک، اشخاص ستمگر، یا بیماری های جسمی گرفتار شده است. این افراد اغلب بدگمان می شوند و ستم دیدگی خود را توجیه می کنند یا از اطرافیان خود سوءاستفاده می کنند.
این تجارب، اوقاتی را در بر می گیرد که آموزگاران نا عادلانه رفتار کردند، همبازی ها ما را مورد تمسخر قرار دادند، دوستان پشت سرمان حرف زدند، یاران گفتند که هرگز ما را ترک نمی کنند، اما کردند و کار فرمایان علاوه بر کار، انتظارات دیگری از ما داشتند.
کهن الگوی یتیم اگر به شکل آگاهی در فردی بروز کند به دنبال بازیابی امنیت است. و باعث آزادی از وابستگی فرد می شود و یاد می گیرد هم به خود کمک کند و هم به دیگران کمک کند.
اما اگر به شکل عقده در فرد بروز کند باعث شکل گیری عقده های همچون خود کم بینی و طرد شدگی در فرد می شود که زیر بنای این عقده ها سرزنش است.